اطلاعات دیجیتال به‌صورت بیت ذخیره و منتقل می‌شود و پهنای باند هم در قالب مگابیت‌ برثانیه سنجیده می‌شود؛ مثلا ۶۰ مگابیت‌ بر ثانیه که معادل ۶۰ میلیون بیت است. مگابیت واحد استاندارد اندازه‌گیری پهنای باند برای شبکه‌های پهن‌باند است؛ اما شبکه‌های اترنت می‌توانند سرعت بیشتری داشته باشند و واحد استاندارد پهنای باند آن‌ها گیگابیت‌ بر ثانیه است. برخی‌ از شبکه‌های پهن‌باند (برودباند) مخصوصا آن‌هایی که از کابل‌های فیبر نوری استفاده می‌کنند، می‌توانند از سرعت‌هایی در مقیاس گیگابیت‌‌ بر‌ ثانیه پشتیبانی کنند.

مثال شیر آب را هم می توان برای این واژه استفاده کرد. به طوری که اگر شیر آب نیمه باز باشد، سرعت بیرون آمدن آب نصف خواهد بود (اینترنت کند) و در صورت باز بودن کامل شیر آب، سرعت بیرون آمدن آب هم سریع تر خواهد بود که مشابه همان اینترنت سریع است.

البته باید بدانید که سرعت اینترنت بر نحوه استفاده‌ آن تأثیر داد. یعنی اگر دو دستگاه به اینترنت متصل باشد، پهنای باند کم هم جوابگوی نیاز آن ها خواهد بود. اما اگر تعداد دستگاه های وصل شده به اینترنت زیاد باشد و هدف وصل شدن‌ به نت‌فلیکس یا انجام بازی به‌صورت آنلاین باشد، نیاز به یک اینترنت سریعتر می شود؛ در غیر این صورت دچار مشکل خواهید شد.

شایان ذکر است که ظرفیت داده‌‌ی پهنای باند شما همیشه از طرف رساننده‌های خدمات اینترنتی (ISP) و شبکه‌ی داده‌ی شما مشخص می‌شود. ظرفیت داده، مقدار اطلاعات ارسالی در طول یک مدت‌زمان مشخص را محدود می‌کند. این دوره‌ی زمانی که معمولا یک ماه است، با توجه‌ به نرخ صورت‌ حساب شما تعیین می‌شود و میزان اطلاعات ارسالی و دریافتی شما را مشخص می‌کند.

مجتمع کامپیوتر پایتخت